Η εμπειρική θεραπεία της ιδιοπαθούς ανδρικής υπογονιμότητας: Μια έρευνα της Αμερικανικής Ουρολογικής Εταιρείας

Πραγματοποιήθηκε μια έρευνα που συμμετείχαν 7745 ουρολόγοι μέλη της Αμερικάνικης Ουρολογικής Εταιρείας,  από τον Ιούλιο έως Νοέμβριο του 2010. Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν σχετικά με την εμπειρική  χρήση της θεραπείας για την ιδιοπαθή ανδρική υπογονιμότητα,την αξιολόγηση των ασθενών, καθώς και τα προτιμώμενα φάρμακα.

Συνολικά 387 ουρολόγοι (5%) συμμετείχαν στην έρευνα, εκ των οποίων το 16% είχε εξειδικευμένη εκπαίδευση για θέματα ιδιοπαθούς υπογονιμότητας, τα δύο τρίτα χρησιμοποιούσαν εμπειρική ιατρική θεραπεία και το 78% εμπειρική θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή και χειρουργική επέμβαση. Οι εργαστηριακές τιμές θεωρήθηκαν σημαντικές για τον εντοπισμό των ιδανικών υποψηφίων και περιλαμβάνουν την συγκέντρωση σπέρματος, την ωοθυλακιοτρόπο ορμόνη ορού και την τεστοστερόνη ορού. Τα πιο κοινά φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν κιτρική κλομιφαίνη, η ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη και αναστροζόλη. Από τους ερωτηθέντες το 25% αντιμετωπίζει τα περιστατικά με την τεστοστερόνη, ενώ ο ασθενής επιδιώκει ενεργά την εγκυμοσύνη. Συνολικά 60,5% των ερωτηθέντων θα αντιμετώπιζε με εμπειρική θεραπεία για 3 έως 6 μήνες. Οι πλέον εκπαιδευμένοι συνάδελφοι σε ποσοστό 70% συμβούλευσαν τους ασθενείς ότι η εμπειρική ιατρική θεραπεία έχει άγνωστες επιπτώσεις στην εγκυμοσύνη και τον αριθμό των σπερματοζωαρίων.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η εμπειρική ιατρική θεραπεία χρησιμοποιείται από τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων στην έρευνα της ιδιοπαθούς ανδρικής υπογονιμότητας. Δεν υπάρχει σαφές, καθολικό πρότυπο για την αξιολόγηση ή την ταυτοποίηση του ιδανικού ασθενούς  για τέτοιου είδους θεραπεία μεταξύ των ερωτηθέντων.  Αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει συναίνεση για τη βέλτιστη φαρμακευτική αγωγή και ότι υπάρχει σημαντική ασάφεια υπάρχει ως προς τις αντιληπτές επιπτώσεις στη γονιμότητα. Ανησυχητικό  είναι ότι το 25% των ερωτηθέντων χρησιμοποιούν  τεστοστερόνη εξωτερικής χρήσης, ένα φάρμακο με γνωστές αντικρουόμενες δυνατότητες, όσον αφορά την αντιμετώπιση της ανδρικής υπογονιμότητας. Τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνουν την ανάγκη για πρόσθετες μελέτες για τη διατύπωση συστάσεων σχετικά με την εμπειρική χρήση της ιατρικής θεραπείας στην ρύθμιση της ανδρικής υπογονιμότητας.