Η χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής σε ασθενείς µε προστατίτιδα και αυξηµένο PSA .

Η προστατική φλεγµονή µπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της τιµής του ειδικού προστατικού αντιγόνου
και αποτελεί καθηµερινή τακτική για πολλούς ουρολόγους, αν και αµφιλεγόµενη, η χορήγηση αντι-
βιοτικής αγωγής σε ασθενείς µε αυξηµένο PSA και η επανάληψη της µέτρησης. Πρόκειται για την
πρώτη προοπτική, διπλή-τυφλή µελέτη στην οποία ο Stopiglia και οι συνεργάτες του τυχαιοποίησαν 98
ασθενείς µε διάγνωση τύπου IV προστατίτιδας ( δοκιµασία Stamey-Mears) και αυξηµένο PSA (2,5-10
ng/dl) να λάβουν placebo (49 ασθενείς, οµάδα 1) ή 1000 mg σιπροφλοξασίνης ηµερησίως για 4 εβδο-
µάδες (49 ασθενείς, οµάδα 2). Το PSA ξαναµετρήθηκε µετά τις 4 εβδοµάδες και όλοι οι ασθενείς

υποβλήθηκαν σε διορθικό υπερηχογράφηµα και λήψη βιοψιών. Στην οµάδα του εικονικού φαρµάκου, 29 ασθενείς (59,18%) είχαν µείωση της τιµής του PSA και από αυτούς οι 9 (31%) διαγνώστηκαν µε καρκίνο στη βιοψία. Στην οµάδα που έλαβε αντιβιοτικό, σε 26 ασθενείς (53,06%) υπήρχε µείωση
της τιµής του PSA και 7 από αυτούς (26,9%) είχαν καρκίνο. ∆εν υπήρξε καµία στατιστική διαφορά στις 2 οµάδες ως προς τη µείωση του PSA και του ποσοστού ανίχνευσης κακοήθειας. Οι συγγραφείς
καταλήγουν ότι η ελάττωση του PSA στην επαναληπτική µέτρηση, ακόµα και σε φυσιολογικά επίπεδα, δεν αποδεικνύει την απουσία καρκίνου και δεν θα πρέπει να εκτιµάται. Ως εκ τούτου, αν και ο αριθµός των ασθενών ήταν µικρός, φαίνεται ότι η χορήγηση αντιβιοτικού σε αυτούς τους ασθενείς µε σκοπό την ελάττωση των µη απαραίτητων βιοψιών, δεν αποτελεί αξιόπιστη τακτική